martes, 26 de junio de 2012

A historia no cine: "Good bye Lenin"


Película do ano 2003 dirixida por W. Becker que amosa a caida do muro de Berlín e a reunificación alemaña cunha mestura de drama e humor. En 1989, antes da caida do muro, a nai de älex, orgullosa socialista, entra en coma. Cando esperta, meses despois, o seu fillo fará todo o posible para que a súa nai non descubra os grandes cambios que tiveron lugar a; a caida do muro, o fin da RDA e  a renificación nunha Alemaña capitalista.
Esta película formou parate do traballo sobre a caida do mundo comunista e exposto polos abaixo asinantes. 
Cristina Rojo, Sandra Gómez, Paula Fernández e Martín Mejuto

lunes, 25 de junio de 2012

Historia e cine: 14 Kilómetros

Magnífica película dirixida por Gerardo Olivares e estreada en 2007. 14 Kilómetros son os que separan ó continente africano de Europa. Con Violeta, Buba e Mukela percorremos a longa e perigosa viaxe a través do deserto do Sahara para coñecer o que hai detrás do que nos amosan os medios de comunicación. Todos vemos as imaxes da chegada de pateras ata as costas de Canarias e de Cádiz, sen embargo descoñecemos o drama inmenso que hai detrás. Este filme nos transmite todo ese drama que ten como obxectivo a busca dun sono: escapar da pobreza e da fame para intentar chegar a un mundo mellor. 
Esta película formou parte do traballo sobre o Terceiro Mundo realizado na materia de Hª Contemporánea e exposto por Tamara Vázquez, Sandra Núñez e María Rico.

A historia no cine: "Invictus"


"Invictus" é un filme dirixido por Clint Eastwood en 2009 e protagonizado por Morgan Freeman no papel de Nelson Mandela. Tras o final do Apartheid, o novo presidente do país e figura de primeiro orde contra a política de segregación, Nelson Mandela, trata de acadar a convivencia e a reconciliación de brancos e negros a través do Mundial de rugby celebrado en Sudáfrica en 1995. A victoria de Sudáfrica na Copa Mundial  convírtese no medio para acadar unha cohesión pacífica grazas o deporte.
Apartheid significa separación. Aparece en 1944 para designar a política de segregación racial e da organización territorial aplicadas en África Sur, un estado multirracial, ata 1990. O obxectivo era separar as razas no terreo xurídico establecendo unha xerarquía na que a raza branca dominaba o resto. A poboación negra estaba privada da cidadanía e dos dereitos civís e políticos. O principio do fin do Apartheid tivo lugar co presidente branco De Klerk en 1991. A poboación negra recuperaba así os seus dereitos. O proceso culminou coa chegada de Nelson Mandela á presidencia do país.  tras vintesete anos de cárcere. 
A película amósanos a complexa situación tras o fin do apartheid en Sudáfrica e a política de reconciliación nacional que fomentou Mandela. 
Alba González, Dana Gargía, Javier García e Álex Vázquez

lunes, 28 de mayo de 2012

Unha imaxe que percorreu o mundo

 

Nesta imaxe  podemos ver o terror e o sofrimento dos nenos vitimas da Guerra de Vietnam. O 8 de xuño de 1972 un avión de Vietnam do Sur bombardeou con napalm á poboación de Trang Bang, unha localidade situada a 40 Km de Saigón. Coa roupa en chamas, unha nena de nove anos xunto a outros nenos da aldea fuxen do infermo. A nena que corre espida chámase Phan Ti Kim Phuc e as súas roupas consumíronse polo lume. A famosa imaxe foi rexistrada polo fotógrafo Nic Ut. Xunto a outros compañeiros de traballo a cubriron con mantas para logo darlle asistencia médica. A nena sobrevivíu despois de anos de inxertos e de operacións.  Ao día seguinte do bombardeo esta imaxe foi portada en todos os diarios do mundo.

Isabel G. Piñeiro

viernes, 25 de mayo de 2012

Protestas contra a Guerra do Vietnam en Saigón



Na imaxe sacada o 11 de xuño de 1963 (durante a guerra de Vietnam, conflicto da Guerra Fría) aparece Quang Duc, un monxe budista, que se prendeu lume nunha rúa de Saigón para protestar pola presunta persecución dos budistas polo goberno de Vietnam do Sur.Como nomeo antes, a foto pertence á guerra de Vietnam (1945-1954-1975), conflicto da Guerra Fría (1945, fin da II G.M-1991, fin do comunismo na URSS). A Guerra Fría foi unha guerra ideolóxica modelo de relacións internacionais que se desenvolveu tras a II G.M e que se basaba nun constante antagonismo de bloques liderados por EEUU e a URSS. Nela enfrontanse dous modelos ideolóxicos, políticos e económicos (capitalismo e comunismo) dando lugar a unha tensión permanente que estala en conflictos localizados en Cuba, Alemania, Corea e Vietnam (ó que pertence a foto) A Guerra de Vietnam comeza en 1945, cando as forzas comunistas (Vietminh) proclaman a independencia e se inicia unha guerra aberta entre os comunistas e Francia (xa que a península de Indochina era unha colonia francesa). A guerra finaliza en 1954, creándose un Vietnam norte comunista e un Vietnam sur occidental. Coa retirada francesa, EEUU envía continxentes militares en apoio de Vietnam sur para evitar a reunificación dun Vietnam comunista. A guerra rematou en 1975, coa retirada dos EEUU e a unificación de Vietnam nun país comunista ata hoxe.
Sandra Núñez

Imaxes que conmoveron ó mundo: A Guerra do Vietnam



Esta é unha das imaxes máis impactantes da Guerra do Vietnam. A fotografía foi tomada por Eddie Adams, daquela  fotógrafo de AP o 1 de febreiro de 1968. O home que ten  a  pistola na  man é o xeneral  Nguyen Ngoc Loan, da  policía survietnamita. A este apunta a   un prisioneiro do Vietcong, recén  capturado polo xeneral e está a punto de ser executado.Todo ocurriu  durante o segundo día da denominada como ‘Ofensiva del Tet’. O Vietcong acababa de asasinar  a 34 persons, en súa maior parte axentes da policía nacional  e os seus  familiares. Esta imaxe convertiuse nunha icona da cruenta Guerra do Vietnam, sendo a representación máis evidente da ausencia dos dereitos inalienables e inviolables do individuo. O exército dos EEUU non  foi  capaz de controlar aos seus  aliados de Vietnam do Sur, tan sanguinarios como o seu inimigo, Vietnam do NorteUna complexa situación política contenida nunha imaxe que nos impacta enormemente xa que estamos asistindo en directo a unha execución. Os movementos pacifistas tomaron  a imaxe como representación da brutalidade dunha  guerra sen sentido, como arma arroxadiza contra o  goberno. 
Iria Fontao


Imaxes que conmoveron ó mundo: O conflito de Vietnam


Esta foto representa o terror, o espanto e o sufrimento vivido coa cruenta  a Guerra do Vietnam. Situada en abril de 1969, unha muller de Vietnam do Sur chora desesperadamente sobre o corpo do seu home, o cal foi atopado, xunto con outras 47 persoas, nunha fosa común, preto de Hue (Vietnam). Este conflito conextualízase na denominada Guerra Fría, un período que se desenvolveu tras a II Guerra Mundial e que se caracterizou pola existencia dun permanente antagonismo de bloques, liderados pola URSS e os EE.UU e, polo tanto, de dous sistemas políticos, económicos e ideolóxicos moi diferentes: Comunismo fronte Capitalismo. O resultado desta confrontación foi a existencia dunha gran tensión permanente en todo o mundo, que acabou por explotar, e que se viu reflectida co estalido de varios conflitos localizados en todo o mundo, sendo a Guerra do Vietnam un dos máis importantes. A Península de Indochina, na cal se atopa Vietnam, acabou convertíndose nunha colonia francesa ao finalizar a II Guerra Mundial. Tras esta, no mesmo 1945, as forzas comunistas, denominadas Vietminh, proclamaron a independencia, orixinando unha guerra aberta entre os comunistas e a súa metrópole, Francia. Nove anos máis tarde, no 1954, o territorio quedou dividido en dúas zonas: un Vietnam Norte comunista e un Vietnam Sur occidental. Coa retirada francesa, os EE.UU decidiron enviar apoios á parte Sur para así evitar a reunificación dun Vietnam comunista. Sen embargo, o conflito rematou en 1975 coa retirada dos exércitos estadounidenses, ao non ser capaces de deter ás guerrillas vietnamitas (denominadas Vietcom), e Vietnam acabou por unificarse, como quixeron os Vietminh nun principio, nun país comunista ata o día de hoxe.
María Rico

Protestas contra a Guerra do Vietnam



Estamos ante unha imaxe datada de 1967 publicada por Wichita Kansas. Nesta imaxe aparecen dous homes, un representado aos Estados Unidos, no que aparece un cartel no seu peito que define aos Estados unidos como país capitalista, e o outro como representa a Vietnam xa que no cartel que aparece no seu peito podemos leer Saigon que é una cidade de Vietnam. Esta imaxe podemos situala na Guerra Fría. Esta é é unha guerra ideolóxica, modelo das relacións internacionais que se desenvolveu tras a II Guerra Mundial (1945-1991) Baséase nun permanente antagonismo de bloques liderado por EEUU e a URSS,nesa enfrontanse dous sistemas políticos económicos, e ideoloxicos(comunismo e capitaliamo). Esta imaxe pertence a guerra de Vietnan(1945-1954-1975)a consecuencia desta guerra foi a división de vietnan en Vietnam do norte (comunista) e vietnan do sur (occidental) A persona representante dos Estados unidos ten collido o representante de Vietnan por uns fios. A interpretación que eu fago sobre esta imaxe e que os Estados Unidos tratan a Corea como unha marioneta, son capaces de xogar con ela ao seu antoxo.
Alejandro Vázquez



Imaxes que conmoveron ó mundo: A Guerra do Vietnam


 

Trátase dunha imaxe real que se sitúa entre os anos 1945 e 1975, período da Guerra de Vietnam. Foi un dos conflictos máis longos dentro doutro período que se coñece como a Guerra Fría (1945-1991). A imaxe é unha das máis representativas nesa guerra, coa que se pode observar a masacre que se produciu nese momento. A protagonista, é unha muller vietnamita que está a ser torturada polos xenerais de Vietnam sur. Atópase ameazada cun fusil na cabeza mentres a someten a unha especie de interrogatorio. Este feito, é un máis deste conflito, debido ó terror que estaba imposto en Vietnam durante a guerra.  Outros feitos que tamén están fotografiados e tamén foron comúns neste conflicto, foron os asesinatos a plena luz do día, os suicidios como símbolo de protesta, exilios forzados dalgúns pobos vietnamitas e a situación dos nenos na guerra. Rematada a guerra en 1975, Vietnam unifícase nun só país comunista, acabando asi cos feitos tan crueles que se foron sucedendo ó longo de tantos anos, ata hoxe, que segue a ser un dos países comunistas da actualidade.
Elisa Rivas

jueves, 24 de mayo de 2012

Días que conmoveron ó mundo: A crise dos mísiles de Cuba


 

Atopámonos ante unha imaxe do 22 de outubro de 1962 na que podemos observar ao daquela presidente dos Estados Unido de América, J.F Kennedy, ante os medios de comunicación pouco antes de pronunciar o discurso (que sería difundido mediante televisión e radio) dirixido ao pobo norteamericano e ao goberno da URSS a causa do posible ataque nuclear cara os EEUU. Pero para comprender o “porque” deste discurso e da súa importancia temos que remontarnos ao 14 de outubro deste mismo cando un avión espía U-2 das Forzas Aéreas dos Estados Unidos descrubríu a instalación e contrucción de sitios para disparar mísiles nucleares de rango medio na illa de Cuba. O 16 de outubro, día no que se lle fai saber ao presidente da existencia destes mísiles, este comeza a formular un plan de revancha contra Cuba e a URSS. Congregou tamén un consello (Comité Executivo do Consello e Seguridade Nacial) para axudarlle a determinar a resposta apropiada. Despóis de tres días de debate chegouse ao acordo de establecer unha cuarentena ao redor de Cuba para previr a entrada de outras armas na illa. Kennedy tamén asixíu ao líder da URSS, Khrushchev, que retirara inmediatamente as armas de alto poder do territorio cubano. O 22 de outubro o presidente Kennedy deu un discurso por televisión e radio para anunciar o armamente soviético de Cuba e a subseguinte cuarentena da illa e a demanda á URSS para a retirada dos mísiles. Mentres se esperaba pola resposta de Khrushchev, Kennedy ordeou unha maior  supervisión dos sitios dos mísiles en Cuba, además de ataques sobre calquera buque que sobrepasara a línea de cuarentena.Varios días despóis do discurso,  o líder soviético enviou unha mensaxe aos EEUU dicindo que retiraría os mísiles si estes accedían a non invadir Cuba. Antes de que Kennedy respondese a esta mensaxe os soviéticos mandaron outro esixindo tamén que retirasen as súas bases de mísiles nucleares de Turquía. Gracias a firmeza de Kennedy, finalmente Khruschev,   o 28 de outubro de 1962 retirou os mísiles, rematando así este episodio bélico.

Brais Vázquez 

Imaxes que conmoveron o mundo: A crise dos mísiles de Cuba



Esta fotografía pertence a un dos principais conflitos da Guerra Fría como foi a Crise dos mísiles de Cuba entre os anos 1959 e 1962. A imaxe fai referencia ó bloqueo marítimo levado a cabo polos EEUU sobre a illa de Cuba. Nela aparece  o navío destrutor USS Vesole, da mariña estadounidense, escoltando en augas internacionais á embarcación rusa Polzunov, que transportaba foguetes retirados de Cuba. Esta fotografía foi tomada por Carl Mydan, corresponsal de revista Life, en outubro de 1962.   Cabe destacar que a retirada dos cohetes soviéticos en territorio cubano puxo fin á chamada Crise dos mísiles. Este conflito está localizado na Guerra Fría, unha etapa que vai desde finais da II Guerra Mundial (1945) ata a caída do comunismo na URSS (1991). Este período caracterizouse por un enfrontamento indirecto entre os EEUU e a URSS e a conseguinte oposición de dous modelos, capitalismo e comunismo, dando lugar a unha tensión permanente que estalou en  diversos conflitos en Alemaña, a  Guerra de Corea, a Guerra de Vietnam ou a crise dos mísiles de Cuba. Este tenso enfrontamento implicou unha gran carreira armamentística, propaganda hostil e espionaxe cara ó inimigo. A crise dos mísiles de Cuba foi un conflito entre os EEUU, a URSS e Cuba debido ao descubrimento por parte dos EEUU de bases de mísiles nucleares soviéticos en territorio cubano. Este conflito, que se iniciara en 1959  tras instalarse en Cuba un réxime comunista dirixido por Fidel Castro, rematou en 1962 coa retirada dos soviéticos e o compromiso de desmontar as súas bases militares establecidas na illa, e tamén co levantamento do bloqueo marítimo imposto polos Estado Unidos. A ofensiva soviética significaría unha das maiores catástrofes da historia para a humanidade. Finalmente, o acordo diplomático entre os EEUU e a URSS puxo fin a esta terrible e fatídica ameaza.
Noé Castro

Imaxes que conmoveron ó mundo: A bomba atómica sobre Nagasaki


 

As bombas de Hiroshima e Nagasaki foron ataques nucleares ordeados por Harry Truman, Presidente dos Estados Unidos, contra o Imperio de Xapón. Os ataques que se efectuaron o 6 e 9 de agosto de 1945, puxeron punto e final á II Guerra Mundial. Despois de seis meses de intenso bombardeo de outras 67 cidades, a arma nuclear Little Boy foi soltada sobre Hiroshima o luns 6 de agosto de 1945 seguida pola detonación da bomba Fat Man o xoves 9 de agosto sobre Nagasaki. Ata a fecha estes bombardeos constitúen os únicos ataques nucleares da historia. O 9 de agosto de 1945, ás 11:02 am, Nagasaki foi o blanco do segundo ataque con bomba atómica do mundo. Cando o norte da cidade foi destruído calculase que 40.000 persoas morreron pola explosión da bomba apodada "Fat Man". O número de mortos por bombardeo atómico totalizou 73.884 víctimas, así como 74.909 feridos e outros cen mil enfermos e moribundos por causa da choiva radiactiva e outras enfermidades causadas pola radiación. Inicialmente o blanco era Niigata, pero estaba chovendo; cambiouse a Kokura, pero había neboa e non se puido ubicar, e a falta de combustible e coa misión en peligro decidiuse finalmente por último blanco alternatico, por Nagasaki. O Great Artist, actuando como avión metereolóxico informou que existía un claro visible entre as nubes, o Bockscar só tiña combustible para unha soa pasada. Ó chegar o avión atopou un pechado teito de nubes, tiña que tomar unha decisión, ou a arroxaba ou volvía, e decidiuse a bombardear Nagasaki. O terreo onde se atopo a cidade é moi montañoso e esto delimitou os efectos das ondas expansivas da explosión inicial. De todos modos a destrucción, o caos, e o horor foi similiar ó de Hiroshima. Foi tal a estupefacciñon dos cuarteles militares e o grado de shock tanto de civiles como militares que en Nagasaki non se inspeccionou ata despois dunha semana, cando a cidade era xa un osario silencioso. Xapón rendiuse 5 días despois desta destrución. Tras a guerra a cidade foi reconstruída, anque ampliamente modificada. Construíronse novos templos e igrexas, xa que a presencia budista nunca desapareceu e incluso gañou unha gran adhesión durante a guerra. Algúns dos escombros foron deixados intactos en memoria e levantaronse novas edificacións co mesmo obxectivo, como museo da bomba atómica. Nagasaki é ainda unha cidade portuaria cunha rica industria naval e é ademáis un forte exemplo de perseverancia e paz.

Helena Del Río



Imaxes que conmoveron ó mundo: A construcción do Muro de Berlín


 

Dende o 1º de xullo de 1945 establecéronse en Alemaña fronteiras interalemás, as cales eran un extenso sistema de fortificacións que percorría 1382 Km (dende o Mar Báltico ata Checoslovaquia), delimitando a división entre Alemaña Oriental (RDA: República Democrática Alemana) e Alemaña Occidental (FRG: República Federal Alemana). A parte máis coñecida destas fronteiras interalemás foi o Muro de Berlín (Berliner Mauer).O Muro de Berlín dividiu a cidade alemá en Berlín Oriental e Berlín Occidental, dende o 13 de agosto de 1961 ao 9 de novembro 1989. O Muro converteuse no símbolo máis representativo da Guerra Fría, xa que non só delimitaba unha fronteira, senón que marcaba unha profunda diferenza en cuestións políticas (unha democracia liberal capitalista contra un estado comunista), económicas (a CEE contra o COMECON) e militares (a OTAN contra o Pacto de Varsovia). Tanto as fronteiras interalemás como o Muro de Berlín sempre estiveron moi vixiadas, sen embargo o Muro de Berlín foi o máis militarizado de toda Europa (e o mundo). A cruel vixiancia das fronteiras da RDA tiña a orde de disparar contra toda persoa que quixese cruzar cara ao sector occidental; ata a actualidade non se coñece o número exacto de vítimas, pero estímase que foron ao redor de 136 persoas que morreron na zona do Muro de Berlín entre 1961 e 1989. Peter Fechter foi a primeiro vítima máis emblemática do Muro de Berlín. Un ano despois do comezo da construción do Muro de Berlín, o 17 de agosto de 1962, Peter Fechter xunto a un amigo Helmut Kulbeik intentaron escapar da RDA. Fechter e Kulbeik escondéronse nun taller de carpintaría preto do Muro, estudaron os movementos da garda, saltaron dende a ventá no momento en que a vixilancia non os vía, lograron correr a través do "corredor da morte" (sector entre o muro principal e un muro paralelo que pouco tempo antes se comezara a construír) ata o muro próximo a Checkpoint Charlie, no distrito de Kreuzberg en Berlín occidental. Cando Peter Fechter e Helmut Kulbeik se achaban na parte superior do muro, os soldados disparáronlles. Kulbeik logrou fuxir ileso cara á RFA, pero Fechter recibiu diversos disparos na pelve e caeu cara a atrás, na zona chamada "terra de ninguén" (que pertencía a Berlín Oriental. 
Cristina Rojo 


Imaxe de Hitler e Mussolini no Campidoglio en Roma



 

Esta é unha fotografía do ano 1939, na que aparecen dous personaxes moi coñecidos da historia recente;  Adolf Hitler e Benito Mussolini. Ambos pousan de pé, nunha sá  do Pazo  de Campidoglio en  Roma. Hitler vai  vestido co uniforme militar con numerosas condecoracións e sen pucha, o igual que o italiano, tamén levan unhas botas de pel de foca, e os seus respectivos sinais e esvásticas fascistas. Esta foi unha das fotografias que fixeron para escenificar as boas relacións existentes entre os dous dictadores.   Hitler e Mussolini defendían unha política exterior agresiva e de expansionismo militar, ademáis dunha carreira armamentistica. Isto xerou un clima de tensión continuada en Europa.  Este tipo de politica foi levada a cabo durante os anos trinta, asinando alianzas entre eles,  co nome de Pacto de aceiro ou Pacto Roma-Berlín (1936). Tanto xermanos como italianos van a Guerra en 1939 e ata 1942 apodéranse de Europa, utilizando unha táctica de ataque relámpago, unha combinación dos acourazados e a aviación, que, por sorpresa lograban o seu cometido.  A  súa sorte viuse truncada en 1942 cando a entrada na guerra dos EEUU cambiaron o rumbo en favor dos aliados e conseguen derrotar os fascismos en 1945, despois do éxitos  do Desembarco de Normandía.  Na miña opinión, os fascimos en Europa non deberan chegar a onde chegaron, as democracias tardaron en responder ante as ideoloxías radicais ou simplemente foron inoperantes ao igual que a recén nacida sociedade de Nacións creada tras a I Guerra Mundial. Esta non soubo reaccionar ante o inminente expansionismo hitleriano. As consecuencias, tristemente, son coñecidas por todos nós. 

Martín Mejuto

Imaxes que conmoveron ó mundo: A Guerra de Corea



Na imaxe vemos a unha muller cargando co seu fillo nunha guerra que enfrontou ás dúas Coreas entre 1950 e 1953. Trátase de refuxiados de guerra. Na madrugada do  25 de xuño de 1950, tropas norcoreanas comezaron, ao longo do paralelo 38º (que fixaba a división dos dous territorios tras a Segunda Guerra Mundial), un ataque contra as posicións de defensa de Corea Sur. O mundo xa estaba dividido pola Guerra Fría entre Este e Oeste, entre comunismo e capitalismo. A ONU enviou unha gran forza militar composta por tropas de dezaseis países e encabezada por EEUU. O conflito remata en 1953 e a división das dúas Coreas permanece ata hoxe. A imaxe é impactante;  unha muller resignada e cunha tristura infinita reflexada na súa face carga co seu fillo ás costas cun carro de combate tras eles. O neno é alleo ao que está ocurrindo, o que nos leva á reflexión sobre as vítimas  das guerras, de calquer guerra;  os nenos. 
Isabel G. Piñeiro

miércoles, 23 de mayo de 2012

As devastadoras consecuencias da II Guerra Mundial


 

Nesta imaxe podemos observar o estado de Alemaña despois da II Guerra mundial, As devastacions de edificios, campos, minas, gando, pontes, ferrocarris, fábricas, maquinaria, carreteras, barcos, etc... foron incalculables. As consecuencias da II guerra mundial foron:Unha gran destrucción de Europa (como podemos obserbar nesta imaxe), o redor de 50 millóns de mortos, isto xerou un gran impacto moral na poboación. As Conferencias de paz de Yalta e Postdam marcaron o novo camiño nas relacións internacionais. A creación de unha ONU (Organizacións das Nacións Unidas) garantía a paz e a seguridade internacional. Para min esta imaxe é de gran impacto porque as devastacións sofridas son inmensas xerando na poboación un gran sentimento de impotencia ante esta destrucción causada polo home. É o resultado dunha violencia e dunha crueldade moi grande, atroz.
Alejandro Vázquez 


miércoles, 16 de mayo de 2012

Imaxes que conmoveron ó mundo: O Día D


 

O 6 de xuño de 1944, coñecido como o "día D", durante a II Guerra Mundial, os aliados iniciaron o dsembarco dun exercito de máis de 150.000 soldados(73.000 norteamericanos e 83.000 británicos e canadienses) sobre as praias de Normandía. A coñecida como Operación "Overlord", a invasión aliada de Fracia comezara. Comandados polo xeneral Eisenhower, as tropas aliadas superaron as defensas organizadas polo mariscal alemán Rommel. A supremacía aérea inglesa e estadounidense foi clave para enteder o éxito da operación. Os avións aliados destrozaron a maior parte dos pontes sobre o Sena e o Loira, impedindo que os alemáns puideran enviar reforzos a Normandía. A isto uniuse a dificultade dos alemáns en cubrir unha costa de 4.800 kilómetros de lonxitude entre a fronteira española e Holanda e as continuas desavenencias e contradicións no mando militar alemán sobre onde tería lugar o desembarco e como se lle debía facer fronte. O éxito do desembarco permitiu o rápido avance das tropas aliadas cara o corazón de Francia. O desembarco foi un dos elementos clave da derrota do III Reich.

 Helena Del Río

Hiroshima e Nagasaki


A historia da bomba atómica iniciouse en agosto de 1939, cando o presidente Roosevelt recibiu unha carta de Albert Einstein, na que o informaba que a división (fisión) do núcleo do átomo de uranio parecía posible, o cal liberaría unha cantidade enorme de enerxía. En 1940 o goberno norteamericano botou a andar o ultrasecreto Proxecto Manhattan, para intentar gañarlle aos alemáns a carreira na creación dunha bomba atómica. Despois de investir 2 mil millóns de dólares neste proxecto, a primeira proba da bomba tivo lugar con éxito o 16 de xullo de 1945 no deserto próximo a Alamo Gordo, en Novo México. Nesa data empezou a era nuclear. A tarefa de construír a bomba atómica foi tan complicada e requiriu tanto tempo e diñeiro, que as dúas bombas utilizadas contra Xapón eran as dúas únicas que había no mundo nesa época. Pero o día que estalou as bomba en Hiroshima iniciouse formalmente a competencia na carreira armamentista. Rapidamente desenvolveuse a tecnoloxía bélica nuclear noutras partes do mundo, o cal deu lugar -a nivel de política internacional- á chamada "diplomacia atómica". A primeira potencia en demostrar que xa contaba cunha arma nuclear foi a Unión Soviética, en 1949. Durante as seguintes décadas, a idea de que unha conflagración mundial podía levar ao inminente exterminio da humanidade -se se producía un enfrontamento nuclear- determinou o equilibrio de forzas no mundo. A Guerra Fría, o período que se iniciou ao termo da Segunda Guerra Mundial, implicou un estado de tensión e rivalidade entre as dúas superpotencias, a Unión Soviética e Estados Unidos, e de xeito indirecto entre os seus aliados, xa que puxo en moitas ocasións o mundo ao bordo dun enfrontamento nuclear. No momento álguido da Guerra Fría, durante a década dos sesentas, Estados Unidos tiña 70 mil cabezas e bombas nucleares, máis de 6 mil armas e 5 mil bombardeiros estratéxicos. A pesar de que non se volveu usar unha bomba atómica contra outro país, non se disipou o temor de que algunha potencia nuclear use o seu armamento. A desolación causada polas dúas bombas detonadas en Xapón, é menor se se compara co poder destrutor das tecnoloxías bélicas actuais, ademais das cales agora hai suficientes bombas para facer desaparecer ao planeta. Na conmemoración do 56 aniversario das explosións nucleares en Xapón, o primeiro ministro deste país, Junichiro Koizumi, dixo: "Como o único país que sufriu un ataque nuclear, pedimos á comunidade mundial que erradique as armas nucleares para construír unha paz duradeira, para que a devastación dun ataque nuclear non volva repetirse xamais,". De 1945 á data houbo varios intentos para conseguir a erradicación de armas nucleares pero ata a data non hai un acordo de desarme que fose subscrito por todas as potencias nucleares. En 1996 elaborouse un Tratado que prohibía as probas nucleares, foi asinado por case todas as nacións, agás por India e Paquistán, que actualmente se encontran moi preto de declararse a guerra e, polo tanto, se teme que poidan usar as súas bombas nucleares para atacarse mutuamente. Hai os que pensan que un desarme nuclear xeneralizado é imposible, por razóns de "seguridade nacional" e estratexia política de cada país. Non obstante, crese que se as nacións con armamento nuclear poñen os seus arsenais baixo estrita vixilancia internacional, en sitios dispersos, estas medidas poden salvagardar ao mundo dunha catástrofe bélica nuclear. A conmemoración dos terribles sucesos acontecidos en Hiroshima e Nagasaki en 1945 recórdanos os extremos de destrución aos que pode chegar o ser humano se a comunidade internacional non pon un límite ao uso militar da enerxía nuclear 
Cristina Rojo

martes, 15 de mayo de 2012

Imaxes que conmoveron ó mundo: A bomba atómica


Unha bomba atómica é un dispositivo que obtén unha enorme cantidade de enerxía de reaccións nucleares. O seu funcionamento baséase en provocar unha reacción nuclear en cadea descontrolada. Encóntrase entre as denominadas armas de destrución masiva e a súa explosión produce unha distintiva nube en forma de fungo. A bomba atómica foi desenvolvida por Estados Unidos durante a II Guerra Mundial, e é o único país que fixo uso dela contra poboación civil (en 1945, contra as cidades xaponesas de Hiroshima e Nagasaki).Os bombardeos atómicos sobre Hiroshima e Nagasaki foron ataques nucleares ordenados por Harry Truman, Presidente dos Estados Unidos de América, contra o Imperio de Xapón. Os ataques efectuáronse o 6 e o 9 de agosto de 1945, e puxeron o punto final á Segunda Guerra Mundial. Despois de seis meses de intenso bombardeo doutras 67 cidades, a arma nuclear Little Boy foi soltada sobre Hiroshima o lunes 6 de agosto de 1945, seguida pola detonación da bomba Fat Man o xoves 9 de agosto sobre Nagasaki. Ata a data estes bombardeos constitúen os únicos ataques nucleares da historia. Estímase que cara a finais de 1945, as bombas mataran 140.000 persoas en Hiroshima e 80.000 en Nagasaki, aínda que só a metade falecera os días dos bombardeos. Entre as vítimas, do 15 ao 20%morreron por lesións ou enfermidades atribuídas ao envelenamento por radiación.Desde entón, algunhas outras persoas faleceron de leucemia (231 casos observados) e distintos cancros (334 observados) atribuídos á exposición á radiación liberada polas bombas.[6] En ambas as dúas cidades, a gran maioría das mortes foron de civís. Seis días despois da detonación sobre Nagasaki, o 15 de agosto, Xapón anunciou a súa rendición incondicional fronte aos «Aliados», facéndose formal o 2 de setembro coa firma da acta de capitulación. Coa rendición de Xapón concluíu a Guerra do Pacífico e, polo tanto a Segunda Guerra Mundial. Ao finalizar a guerra, Xapón foi ocupado por forzas aliadas lideradas polos Estados Unidos con contribucións de Australia, a India británica, o Reino Unido e Nova Zelandia, ademais de que adoptou os «Tres principios non nucleares», o que prohibía a Xapón ter armamento nucleares.
Tania Lamazares

lunes, 14 de mayo de 2012

Imaxes que conmoveron ó mundo: a execución de Mussolini e Clara Petacci

Nesta imaxe vemos mortos e colgados a Benito Mussolini, dictador fascista que gobernou Italia dende o 1922 ata o 1945 ,e a súa amante Clara Petacci. A   foto foi tomada o 29 de Abril de 1945 na plaza Loreto de Milán. A execución de Mussolini e Clara Petacci tivo lugar o día anterior a mans dos partisanos. O 28 de Abril despertáronos, leváronos cerca do lago Como, fixéronos baixar do coche e o capitán Valerio,militante comunista, leu unha sentencia do pobo italiano  que condenaba a Mussolini á morte. A continuación Valerio sacou a metralladora, Clara  púxose diante para protexer a Mussolini, primeiro morre Clara e minutos despois él. Os cadáveres foron levados nun camión a Milán e expostos o día 29 na plaza Loreto, foron colgados cabeza abaixo, como se pode observar na foto. Unha vez alí foron sometidos a toda clase de insultos e violencia á mans do pobo,ata o punto de rematar cos rostros irrecoñecibles. Esta foto é moi  impactante  e mostranos a violencia dos partisanos que acabaron coa vida de Mussolini. Non só o fusilaron senón  que despois exhibiron o seu cadáver e o da súa amante na plaza Loreto para que o vise a poboación.Mussolino morre coa violencia que él exercera anteriormente cos seus adversarios.
Paula Fernández

Os nenos nos campos de concentración

 
Na imaxe exposta, aparece un grupo de nenos entre 7 e 10 anos, pertencentes a raza xudía, que estaba encerrados nun dos campos de concentración máis recoñecibles, o de Auschwitz. A situación dos nenos era unha das máis crueles do réxime. É estimado que máis dun millón de nenos foron asesinados polos nazis nos campos de concentración. Moitos dos nenos eran asesinados directamente, xa que ó ser pequenos e sen forza, non servían para os campos de traballo coma os homes. Por outra banda, os que se libraban iban traballar en duras condicións como albañíles; sen embargo, tampouco se solían librar da morte, xa que moito deles, debido á falta de auga potable nos campos, bebían auga contaminada e os seus corpos íanse debilitando cada vez máis. Outros nenos, especialmente mellizos, eran destinados a experimentos médicos dos nazis, e se non lles valían, eran fusilados ou mandados directamente ás cámaras de gas. A pesar da aplastante persecución dos nazis, algúns nenos deron coa fórmula de sobrevivir aos campos; moitos nenos contrabandeaban comida ao ‘’guetto’’, algúns participaron en movementos xuveniles activos na resistencia, e incluso moitas familias de raza aria acolleron a numerosos nenos xudíos nas súas casas. Finalmente, no período posterior ao Holocausto, moitos nenos orfos estaban en campos de refuxiados. 
Elisa Rivas

martes, 8 de mayo de 2012

Cine e historia: "El hundimiento" (Der Untergang)


"El hundimiento" (Der Untergang) é unha película alemana de 2004  dirixida por Hirchbiegel e protagonizada por Bruno Ganz no papel de Adolf Hitler. O filme desenvólvese nos últimos días da II Guerra Mundial en 1945 e amosa o fin do dictador no búnker de Berlín, acompañado e ás veces traizoado polos seus.  De gran rigor histórico narra os acontecementos de abril de 1945; o asedio dos soviéticos en Berlín, a preparación de Hitler ante a derrota na guerra, o  casamento coa súa inseparable compañeira Eva Brown, o suicidio do dictador e maila súa muller, a queima dos cadáveres tras a promesa dos seus máis achegados... Unha película que transmite a debilidade humana ante a derrota de Hitler. 
Isabel G Piñeiro

Segredos da II Guerra Mundial: O perfil psicolóxico de Hitler




No ano 2000 apareceu un informe sobre a personalidade de Hitler entre documentos da Donovan Nuremberg Trials Collection da Biblioteca de Dereito da Universidade de Cornell, en Ithaca, New York. O texto foi clasificado como un documento segredo durante case medio século. O perfil foi elaborado en 1943 polo psiquiatra Henry Murray da Universidade de Harvard, a petición dos Servizos Estratéxicos co fin de axudar aos Aliados. O documento de Murray levaba por título "Análise da personalidade de Adolf Hitler con prediccións sobre o seu futuro comportamento e suxerencias para tratar con él agora e despois da rendición alemaña". O informe di o seguinte; Hitler "era rancoroso, cunha baixa tolerancia cara a crítica, cunha tendenza a menosprezar ás persoas e a buscar vinganza" Segundo o psiquiatra, o dictador xermano "era incapaz de aceptar unha broma, amosábase perseverante fronte a derrota e amosaba unha forte obstinación e confianza en si mesmo". Murray describía a personalidade de Hitler como a dun criminal compulsivo, e o psicólogo anticipou que no caso de derrota de Alemaña na II Guerra Mundial, Hitler podía suicidarse de xeito dramático e explosivo. Na opinión do psiquiatra, a súa infancia marcou dramáticamente o seu destiño, xa que o pequeno Adolf debatiuse entre o odio e o respeto ao seu pai e o amor e o desprezo á súa nai. Moitos expertos de hoxe confirman parte da análise psicolóxica feita por Murray
Isabel G. Piñeiro

Segredos da II Guerra Mundial: Hugo Boss, sastre do III Reich


Hugo Boss é unh adas marcas de moda máis coñecidas do mundo. Sen embargo o seu pasado é pouco coñecido. Foi a firma que deseñou os traxes do exército nazi eempregando a miles de traballadores xudeus. O deseño dos uniformes foi unha parte importante da estratexia propagandística do nazismo. Nos anos 20, Hugo Boss fundou nunha pequena cidade de Alemaña un humilde obradoiro de sastrería. Como viñeron tempos difíciles, en 1933, estando xa Hitler no poder, Hugo Boss puxo un anuncio na prensa local "Uniformes das SS, SA (...). Ropa de traballo, de deporte e choiva. A facemos nós mesmos, con calidade recoñecida e a bo prezo (...9Uniformes con licenza do III Reich". A empresa de Hugo Boss comezou a crecer debido ao gran número de uniformes pero tamén debido á variedade do vestiario dos nazis; traxes de campaña, de diario, de servizo, de desfile, de paseo etc. A falla de mande obra obrigou a recurrir a traballadores estranxeiros procedentes dos campos de concentración. A empresa de Hugo Boss foi calificada como moi importante no entramado económico do réxime de Hitler. Esta historia estivo oculta durante máis de medio século e fíxose pública no verán de 1997.

Isabel G. Piñeiro

Caricaturas da II Guerra Mundial


Un soldado soviético apunta coa súa arma o mesmo Hitler que se arrastra. No texto pódese ler: "SEn piedade" e "Diezmaremos e borraremos ao inimigo". A partir de 1942 o signo da guerra cambia, as Potencias do Eixo comezan a perder batallas. O fin de Hitler estaba preto.



Caricatura de Hitler de 1940 que amosa ao dictador disfrazado de dentista e a súa ansia por conquistar o mundo. Na sá de espera agarda Inglaterra. Na 1ª fase da II Guerra Mundial, isto é entre 1939 e 1942, case toda Europa estaba baixo o poder de Hitler. O expansionismo agresivo e a chamada "guerra relampo" foron as súas bases na conquista do "espazo vital" ou os que os alemáns chamaron "lebensraum"



"Non hai lugar donde o monstro poida esconderse". Caricatura de Hitler de 1945 no momento no que a victoria aliada era inminente. Hitler suicídase no seu búnker xunto a súa muller, Eva Brown, o 30 de abril de 1945.
Isabel G. Piñeiro

lunes, 7 de mayo de 2012

Entreguerras: O Pacto xermano-soviético


Esta caricatura de Entreguerras amosa  as imaxes dunha suposta  boda  entre Hitler e  Stalin. A frase que lemos na base significa:  "Ata cando durará a Lúa de mel?" Fai referencia ao Pacto xermano-soviético asinado en 1939, antes do inicio da 1ª Guerra Mundial,  polos ministros de Exteriores Ribbentrop e Molotov na presenza de Stalin. Nel acordouse a non agresión entre a Alemaña nazi e a URSS, así como unha aproximación económica e un futuro  reparto da Europa do Leste e Central. Hai que ter en conta que a URSS atopábase baixo un sistema totalitarista máis próximo ao réxime ditatorial nazi que ó sistema das democracias occidentais defendidas polo futuro bando aliado entre o cal figuraban potencias como Gran Bretaña e Francia entre outras. O Pacto Xermano- soviético ráchase cando Hitler viola o acodo establecido atacando á URSS no ano 1941.

O cartelismo soviético



O cartelismo convírtese a partir dos primeiros anos 20 nun poderoso instrumento de propaganda da revolución soviética e os seus ideais. Aquí vemos un cartel influenciado polo Constructivismo, de formas puras e xeométricas, punto de partida dun novo mundo en orde tras a I Guerra Mundial e tras a Revolución de 1917. O seu autor é Rodchenko e o cartel simboliza os novos signos da revolución. O fouciño e o martelo, fan referencia á unión entre campesiños e obreiros. A estrela de cinco puntas representa ao proletariado dos cinco continentes.

Arte e poder: O cartelismo soviético

O cartelismo foi un medio de propaganda do réxime soviético. Transmite ao pobo traballador os ideais sempre presentes da revolución de outubro de 1917. O estilo dos carteis, un universo para os deseñadores gráficos, baséase no Constructivismo e no Suprematismo ruso de Entreguerras. A arte e a propaganda van unidas. Vexamos algúns exemplos e o seu significado.


Rodchenko pon a arte ao servizo da revolución, exemplo disto é o seu  famoso cartel  de 1925 no que aparece a escritora Lilia Brik berrando "Libros". Anúnciase a Editorial Estatal de Lenin  e a necesidade do pobo de instruirse nos ideais da revolución.
As palabras:   ленгиз    книги  книги по всем отраслям знанил
O seu significado é: Lengiz. Libros. Libros de todas as ramas do coñecemento

Neste cartel aparecen as palabras "Non fales", unha clara alusión á espionaxe. Se falas demasiado podes axudar aos inimigos do bolchevismo.


jueves, 29 de marzo de 2012

O Futurismo: "Dinamismo dun ciclista"


Umberto Boccioni foi un pintor e escultor italiano, principal representante do Futurismo. Esta é unha vangarda, unha arte revolucionaria que marcará un antes e un despois no mundo da arte. O Futurismo nace en Italia a comezos do XX e une a un grupo de mozos de talante incorfomista que proclamaba a morte da arte do pasado e o nacemento da arte do futuro. Esta corrente caracterizarase por un intento de captar a sensación de movemento. Ademáis de Boccioni destacan como futuristas Giacomo Balla coa súa obra "A guerra", Carlos Carrá e a obra "Partita de calcio" ou Luigi Russdo con "The music". Boccioni pintou o cadro "Dinamismo dun ciclista" no ano 1913 no cal as liñas se organizan en disparatadas rectas, moi próximas ao cubismo, pero cun movemento frenético, case desesperado. Nesta obra expresa a sensación de dinamismo presentando unha secuencia de varios movementos ó mesmo tempo. Outras obras de Boccioni son "Dinamismo dun corpo" ou "Elasticidade"
Paula Fernández

miércoles, 28 de marzo de 2012

Kandinsky: la Abstracción


La Abstracción es una corriente trascendental de las Segundas Vanguardias. La Abstracción es un lenguaje no figurativo, de colores, líneas, espirales, puntos y formas variadas. Kandinsky es el creador del arte abstracto. Significa un nuevo camino en la historia del arte occidental. La figuración había sido tan uilizada a lo largo de la historia de la pintura que ya no decía nada al espectador, era un lenguaje agotado. De ahí el nacimiento de la abstracción. Kandinsky plasma en el lienzo sus emociones de forma directa, automática. Su arte tiene relación con la música, crea un lenguaje de signos y símbolos particulares que quiere convertir en universal.
Dana García

Picasso e o Cubismo


Pablo Ruiz Picasso foi un pintor e escultor español, creador, xunto a George Bracque e Juan gris, do movemento cubista. Naceu en Málaga en outubro de 1881. Desde 1897 traballa en Barcelona e entra en relacióncos ambentes artísticos do modernismo catalán. Alí frecuenta "Els Quatre Gats", lugar de encontro de intelectuais. En 1901 instálase en Madrid donde funda e dirixe a revista "Arte Joven".Entre 1901 e 1904 leva a cabo os cadros que corresponden a súa Etapa Azul, en cuxas obras dominan os tons azuis. En 1905 a súa pintura cambia de cor e comeza a denominada Etapa Rosa que se prolonga ata 1906. Nesta etapa os tons son rosas pasteis principalmente. 1907 é considerado o ano do nacemento do Cubismo ó pintar "As señoritas de Avignon". Este movemento rompe coa perspectiva, nos cadros aparecen formas xeométricas e vistos desde diferentes ángulos de visión. En 1912 introdúcese o Cubismo Sintético que xurde froito da introdución do collage, descuberto por picasso e con importantes consecuencias na historia da pintura occidental. A partir de 1917 Picasso comeza unha nova etapa, a denominada neoclásica, caracterizada por formas escultóricas e imaxes grandiosas. Sen embargo, Picasso nunca abandona o cubismo. En 1924 Picasso déixase influenciar polo Surrealismo. Picasso vai abrindo novos camiños na arte, busca constantemente novas vías, innova continuamente, de aí a súa xenialidade. En 1936, cando estala a Guerra Civil en España, o goberno da República encárgalle un cadro: "O Guernica". É un compendio do cubismo e unha obra que denuncia a guerra, entendida esta como universal. Na etapa final da súa vida realiza relecturas de grandes obras da pintura universal. Picasso morre en abril de 1973.
Jorge Sánchez e Noé Castro

Trotsky: a revolución universal


Leon Trotsky naceu en 1879 en Ucrania e foi un dos principais ideólogos e políticos da revolución bolxevique de febreiro de 1917. Tamén foi o creador do Exército Vermello que loitou pola instauración da URSS. Creceu no seo dunha familia xudea de clase media e estudou matemáticas en Nicolaiev, alí coñece e introdúcese nos círculos marxistas. Pola súa postura revolucionaria contra o zarismo é deportado a Siberia, donde coñece a Lenin, tamén exiliado polo réxime zarista. Tomou parte na revolución de 1905, polo que foi exiliado novamente. Anos despois percorre varios países relacionándose cos focos revolucionarios marxistas. En 1917 tomou parte activa na revolución bolxevique e formou parte do Comité Central do partido ademáis de ser nomeado Comisario de Guerra, posto desde o que crea o Exército Vermello, que loita contra o Exército Branco na Guerra civil que asolou a URSS desde 1918 ata 1921. Coa temprana morte de Lenin, enfróntase pola sucesión con Stalin. Polas diferenzas ideolóxicas é desterrado da URSS. Percorre varios países antes de establecerse en México en 1937, donde é acollido polos pintores Frida Kahlo e Diego Rivera. Tras varios intentos de atentado é asasinado en 1940 por Ramón Mercader, baixo a orde de Stalin.
Helena Del Río

sábado, 24 de marzo de 2012

"1984": unha crítica ao totalitarismo



"1984" de George Orwell é unha novela publicada en 1949. Describe, e á vez, fai unha dura crítica aos sistemas totalitarios desenvolvidos na época de Entreguerras. Concretamente refírese ao réxime totalitario da URSS, cuxo ditador foi Stalin. Na obra este correspóndese co "Gran Hermano" ou "Gran Ditador", aquel que todo o observa e todo o controla. O totalitarismo acada todos os ámbitos ou esferas da vida, asfixiándonos e destruíndonos como individuos. No estado totalitario os individuos non existen, xa que só existe a sociedade no seu conxunto que serve ao estado. Este controla, ademáis da política, o partido único, a economía, a cultura e as mentalidades a través dun férrreo control e dunha incidente propaganda. A arte está ao servizo do poder. Orwell amósanos ese mundo dos totalitarismos a través dunha das obras clave da literatura do século XX.
Isabel G. Piñeiro

Lenin: o creador da URSS


Vladimir Ilich Ulianov, Lenin nace no ano 1870. Con catorce anos comeza a ler libros 2prohibidos" no Imperio ruso dos zares. Estudou dereito en Kazán, un dos principais focos de oposición ao zarismo. Lenin foi detido por realizar protestas contra o réxime autocrático de Nicolás II chegando a ser expulsado da universidade. Tivo que estudar por libre e converteuse en abogado das causas de campesiños e obreiros. Coñeceu as obras de Marx e Engels na que se baseará a súa práctica política. De feito, difunde entre os obreiros as formas de loita revolucionaria. Foi deportado a Siberia pola súa ideoloxía contraria ao zarismo. No desterro escribe parte da súa obra teórica. O "Domingo Sanguento" de 1905, Lenin atopábase exiliado en Suiza. En 1917, tras a revolución de febreiro, non tomou parte no goberno provisional que estivo nas mans de Kerensky. Neses meses Lenin presenta "As teses de abril" donde plasma a súa ideoloxía contraria a da burguesía instalada no poder. Coa revolución de outubro Lenin convírtese en Presidente do Consello de Comisarios do Pobo. Foi o primeiro dirixente bolxevique da recén creada URSS. A saúde de Lenin comeza a resentirse desde finais de 1921. Sofre unha hemorraxia cerebral en xaneiro de 1924 que lle producíu a morte. As loitas polo poder entre Trotsky e Stalin darán lugar a unha nova etapa na historia da URSS. Lenin foi embalsamado e depositado na Praza Vermella. Hoxe en día aínda pódese visitar.
Alejandro Vázquez

"La casa del propósito especial": unha historia sobre os Romanov


Na reunión do último xoves do mes, como xa é habitual, o club de lectura "Lector@s da Ulloa" deu a súa opinión sobre "La casa del propósito especial" de John Boyne. Houbo unanimidade entre os membros do club; "unha obra que te envolve dende o principio", "non podes deixar de lela ata o final", "unha historia ficticia con fondo histórico", "unha obra desas que tanto nos gustan, cun telón histórico detrás"... Foron as opinións expresadas por algúns dos membros do club.
"La casa del propósito especial" narra a historia de Anastasia, unha das fillas dos últimos zares de Rusia, que logrou escapar o triste destiño en Ekaterimburgo, lugar do asasinato dos Romanov. Coa revolución de fondo e ao longo da historia do século XX o lector vive unha historia de amor dun criado do zar cunha das altezas reais do esplendoroso Imperio ruso.



Nicolás II e a súa familia


Nicolás II foi o último zar de Rusia e con él extinguiuse a dinatía Romanov. Este monarca sucedeu no trono ao seu pai Alejandro III continuando a súa política autocrática aínda que non amosou aptitudes para as tarefas do goberno. Sempre estivo baixo a influencia da zarina e da escura figura de Rasputín. Coa súa muller Alexandra, de ascendencia inglesa, a quen lle profesaba un grande amor, tivo cinco fillos. Olga foi a primoxénita, a esta seguiron Tatiana, María, Anastasia, por último Alexei, o zarevich, nado en 1904. A familia Romanov foi detida e confinada tras a Revolución de 1917 no Palacio de Tsarskoye Seló. En 1918 foron trasladados a Tobolsk en Siberia e logo a Ekaterimburgo, donde foron asasinados polos bolxeviques xunto cos seus serventes.
Cristina Rojo

sábado, 25 de febrero de 2012

As vangardas: "A muller da raia verde" de Matisse


"A muller da raia verde" é un retrato da muller de Matisse, un dos principais artistas do século XX. É creador do Fauvismo, unha das revolucionarias vangardas de comezos de século. O nome de Fauvismo procede de fauves, feras e a principal característica desta corrente é a explosión de cores independentes do obxecto do cadro. Esta arte revolucionaria supón unha ruptura na arte e a busca de novos camiños na pintura. "A muller da raia verde" é un retrato colorista no que a muller do artista posa seria, desviando a mirada e ofrecendo ao espectador unha sensación de tranquilidade e o mesmo tempo de tensión debido á raia verde que cruza a súa face e a divide en dous. As cores do retrato non corresponden cunha representación realista. Esta obra causou o horror dos visitantes do Salón de Outono dos fauvistas. Foi considerada unha provocación debido á gama de cores utilizada. Outras obras de Matissse sn "A alegría de vivir", "A habitación vermella" ou "A danza" entre outras.
Paula Fernández

1912: O afundimento do Titanic


O luxoso transatlántico "Titanic" iniciou a súa viaxe inaugural desde Southampton (Inglaterra) con destiño a New York, o 10 de abril de 1912. Catro días máis tarde, vinte minutos antes das doce da noite, chocou contra un enorme iceberg nas costas do sur da illa de Terranova. Isto deu lugar a apertura no casco dunha gran brecha que provoca o seu afundimento menos de tres horas máis tarde. Morreron máis de 1500 persoas, os botes salvavidas resultaron insuficientes para todo o pasaxe. O "Titanic" era un barco transatlántico de luxo, deseñado usando as máis avanzadas tecnoloxías dispoñibles naquela época. De feito o "Titanic" denominouse o "Insumerxible", de aí o tremendo impacto que causou este desastre na opinión pública dous anos antes de comezar a Gran Guerra. Os camarotes de 1ª clase estaban provistos de estufas e de auga quente. Nas cubertas principais estaban o luxoso comedor, unha gran escalinata, unha gran cúpula de cristal así como o ximnasio e outras dependencias ao servizo dos máis ricos. A 2ª e a 3ª clase eran máis humildes. A traxedia do Titanic foi recoradada na película que lev ao mesmo nome dirixida por James Cameron e protagonizada por Kate Winslet e Leonardo Di Caprio.
Alba González

O Tratado de Versalles (1919)


O Tratado de Versalles asínase o finalizar a I Guerra Mundial. É o tratado de paz entre as potencias vencedoras e unha das perdedoras, Alemaña. A I Guerra Mundial é un enfrontamento que se desenvolve entre 1914 e 1918 e que implicou a un gran número de países. As causas principais da I Guerra Mundial hai que buscalas nas rivalidades imperialistas das potencias coloniais e os nacionalismos exaltados. Isto da lugar a unha carreira de armamentos entre as diferentes potencias. A guerra estala tras o asasinato en Saraxevo dos herdeiros do Imperio Austrohúngaro, perpetrado por un nacionalista serbio. A guerra enfrontou aos imperios decimonónicos (Imperios Centrais) e as nacentes democracias (Aliados). Tras uns anos devastadores, asínase a paz a favor do bando Aliado en 1919. A paz organizouse a través da Conferencia de París, que incluía cinco tratados con cada unha das potencias perdedoras que non estarán presentes nas reunións coas vencedoras (EEUU, Gran Bretaña, Francia e Italia). O Tratado de Versalles é, como xa se dixo, o acordo de paz dos países vencedores coa vencida Alemaña. Asinouse no Salón dos Espellos do palacio de Versalles. No tratado quedaban acordadas as indemnizacións que Alemaña tiña que pagar aos vencedores, a ocupación de territorios polos mesmos e a renuncia ao seu Imperio colonial no Pacífico. Alemaña ve este tratado como un diktat, como unha imposición e unha humillación. Isto terá como consecuencia a radicalización ideolóxica en Alemaña e o ascenso do nazismo na figura de Hitler.
Martín Mejuto

O papel da muller na 1ª Guerra Mundial


A I Guerra Mundial (1914-1918) tivo un importante impacto sobre as mulleres. Ao faltar os homes, que se atopaban nos frentes de batalla, as mulleres tiveron que eincorporarse ao traballo das fábricas de armamento e de municións, da industria textil e doutras que quedaran sen man de obra masculina. Sen embargo os salarios das mulleres que substituíron aos homes era máis baixo. Cando remata a guerra, as mulleres foron desprazadas dos seus traballos, nutrindo así as filas do desemprego. E aí cando se inicia o movemento feminista que loitaba pola igualdade no traballo e que tamén reivindicaba a obtención do voto feminino. Nace así , de xeito simultaneo, o sufraxismo. O feminismo é un movemento de toma de conciencia e loita das mulleres polos seus dereitos e a súa emancipación social, así como a igualdade real na sociedade. O sufraxismo é un movemento no que as mulleres reclaman os seus dereitos políticos, especialmente o dereito ó voto. Dentro deste movemento individualízase un sector radical, as sufraggetes, que utilizaban medios de loita violentos para a consecución dos seus obxectivos. Moitas destas mulleres foron a parar á cadea. No ano 1918 as mulleres conseguen o seu dereito ó voto en países como Gran Bretaña ou Alemaña. Sen embargo, aínda quedaba un longo camiño por percorrer. En España, o sufraxio feminino non se fai efectivo ata 1933 durante o período histórico da II República. Por último, cabe destacar na loita do feminismo e do sufraxismo mulleres como Clara Zetkin, Rebeca West, Christabel Pankhurst e Clara Campoamos, entre outras.
Elisa Rivas

O inicio da I Guerra Mundial: O asasinato de Saraxevo


O 28 de xuño de 1914 tivo lugar un grave incidente que puxo a Europa ao bordo da guerra. Mentres visitaban Saraxevo, capital de Bosnia (entón provincia austríaca), foron asasinados, tras varios intentos fallidos, o Arquiduque Francisco Fernando e a súa esposa Sofía. O asasino, Gavrilo Princip, un estudante bosníaco de ascendencia serbia, formaba parte do grupo Novo Serbia, tras o cal se escondía a organización segreda nacionalista a Man Negra. Abogaba pola independencia de Bosnia-Herzegovina respecto a Austro-Hungría e a súa integración en Serbia. Pola súa banda, esta aspiraba a incorporar a devandita provincia como un paso máis cara á creación da Gran Serbia, confederación balcánica de nacións eslavas. Morreu no cárcere por mor da tuberculose, pero antes de perecer, pronunciou unhas palabras que quedaron gravadas: “Non é necesario que me leven a outra prisión. A miña vida xa remata. Suxiro que me claven nunha cruz e me queimen vivo. O meu corpo en chamas será unha antorcha que guíe o meu pobo polo camiño da liberdade’’. Así, foi considerado un heroe por algúns eslavos e, por otros, só o detonante dun dos conflitos bélicos máis terribles da historia. Austria acusou ao goberno serbio de conspirar no asasinato, e o 23 de xullo enviou un ultimato que debía ser respondido favorablemente no prazo de 48 horas baixo pena de declaración de guerra. Dito ultimato esixía a Serbia, entre outras cousas, a eliminación da Man Negra, a interrupción de calquera campaña de desprestixio contra o Imperio, a participación de policías austro-húngaros en Serbia para investigar o magnicidio e a relegación dos culpables á xustiza imperial para ser xulgados e castigados. Con esta acción Austria-Hungría trataba de contar cun pretexto para eliminar o nacionalismo serbio e anular ese país como potencia da zona. O 25 de xullo Serbia respondeu ao ultimato negándose a aceptalo, alegando que violaba a súa soberanía. Ademais, en previsión dunha guerra, mobilizou parcialmente as súas tropas, en tanto que Austria-Hungría facía o propio coas súas. Ambas as dúas romperon as súas relacións diplomáticas. Finalmente, o 28 de xullo, Austria-Hungría declaroulle a guerra a Serbia. A partir de entón produciuse a incorporación en cadea de países á guerra como resposta ao sistema de alianzas. O que comezara como unha guerra circunscrita a dúas potencias (Austria-Hungría e Serbia) desembocou no verán de 1914 nun enfrontamento de proporcións universais: a I Guerra Mundial.

María Rico




martes, 7 de febrero de 2012

Gaudí: El Parque Güell

Esta es quizás la más singular de las muchas obras que Eusebi Güell encargó a Gaudí y fue declarada monumento de carácter universal por la UNESCO en 1984, junto a otras dos obras del genial arquitecto, con lo que nos podemos hacer una idea de la belleza de este trabajo. En principio Güell quería que su finca fuese una "ciudad-jardín" como las que se hacían en Inglaterra para la burguesía rica de Barcelona. Dividió el terreno en 60 parcelas de entre 1000 y 2000 m2 y de forma triangular para adaptarse a la topografía del terreno. En la puerta principal, situada en la calle Olot, unos grandes medallones circulares con las palabras "Park" y "Güell" escritas con mosaico "trencadís" nos avisan que allí empieza el parque. A lado y lado de la entrada nos encontramos dos pabellones que nos hacen pensar en la casita de golosinas y chocolate de la bruja del famoso cuento Hansel y Gretel de los hermanos Grimm. Los pabellones, construidos entre 1901 y 1902, tienen planta ovalada con ausencia de ángulos rectos y su estructura se basa en forjados de viguetas de cerámica armada y bovedillas de ladrillo sustentados por muros de carga. En frente de la entrada una gran escalinata doble de dos tramos simétricos interrumpidos por rellanos nos acerca a la Sala Hipóstila y al teatro griego. Los dos tramos están separados por tres isletas de formas orgánicas: la primera a modo de gruta, la segunda con una cabeza de reptil saliendo de un medallón con la bandera de Catalunya, y una tercera en forma de dragón multicolor. El Park Güell podría ser utilizado actualmente como ejemplo ecológico de urbanización del terreno por su total respeto al entorno natural y por el reciclaje que se hizo en la construcción de la mayoría de mosaicos que podemos observar, ya que la cerámica provenía de desechos las fábricas.

Brais Vázquez

Gaudí: el Modernismo


Gaudí fue un arquitecto con un sentido innato de la geometría y el volumen, así como una gran capacidad imaginativa que le permitía proyectar mentalmente la mayoría de sus obras antes de pasarlas a planos. De hecho, pocas veces realizaba planos detallados de sus obras; prefería recrearlos sobre maquetas tridimensionales, moldeando todos los detalles según los iba ideando mentalmente. En otras ocasiones, iba improvisando sobre la marcha, dando instrucciones a sus colaboradores sobre lo que tenían que hacer. Dotado de una fuerte intuición y capacidad creativa, Gaudí concebía sus edificios de una forma global, atendiendo tanto a las soluciones estructurales como las funcionales y decorativas. Estudiaba hasta el más mínimo detalle de sus creaciones, integrando en la arquitectura toda una serie de trabajos artesanales que dominaba él mismo a la perfección: cerámica, vidriería, forja de hierro, carpintería, etc. Asimismo, introdujo nuevas técnicas en el tratamiento de los materiales, como su famoso “trencadís” hecho con piezas de cerámica de desecho. Después de unos inicios influenciados por el arte neogótico, así como ciertas tendencias orientalizantes, Gaudí desembocó en el modernismo en su época de mayor efervescencia, entre finales del siglo XIX y principios del XX. Sin embargo, el arquitecto reusense fue más allá del modernismo ortodoxo, creando un estilo personal basado en la observación de la naturaleza, fruto del cual fue su utilización de formas geométricas regladas, como el paraboloide hiperbólico, el hiperboloide, el helicoide y el conoide. La arquitectura de Gaudí está marcada por un fuerte sello personal, caracterizado por la búsqueda de nuevas soluciones estructurales, que logró después de toda una vida dedicada al análisis de la estructura óptima del edificio, integrado en su entorno y siendo una síntesis de todas las artes y oficios. Mediante el estudio y la práctica de nuevas y originales soluciones, la obra de Gaudí culminará en un estilo orgánico, inspirado en la naturaleza, pero sin perder la experiencia aportada por estilos anteriores, generando una obra arquitectónica que es una simbiosis perfecta de la tradición y la innovación. Asimismo, toda su obra está marcada por las que fueron sus cuatro grandes pasiones en la vida: la arquitectura, la naturaleza, la religión y el amor a Cataluña. La obra de Gaudí ha alcanzado con el transcurso del tiempo una amplia difusión internacional, siendo innumerables los estudios dedicados a su forma de entender la arquitectura. Hoy día es admirado tanto por profesionales como por el público en general: la Sagrada Familia es actualmente uno de los monumentos más visitados de España. Entre 1984 y 2005 siete de sus obras han sido consideradas Patrimonio de la Humanidad por la Unesco.

Brais Vázquez